ur. 1934, Lesko, zm. 2021 Fredelin, Francja.
W latach 1955-1961 studiował na Warszawskim ASP malarstwo oraz tkaninę u Artura Nachta-Samborskiego i Mieczysława Szymańskiego. W roku 1966 wyemigrował do Francji, gdzie początkowo swoją karierę artystyczną rozwijał w Paryżu, następnie w Nicei i Angers.
Jego twórczość z początku nosiła znamiona artystów wywodzących się ze Szkoły Paryskiej, lecz z biegiem czasu artysta odszedł od tradycyjnie rozumianego malarstwa, przesuwając swoją uwagę w kierunku malarstwa materii. W ten sposób skonstruował własną technikę papiers déchirés (papierów rozdartych). Za ideową podstawę swojej twórczości uznał przestrzeń poza powierzchnią, którą badał poprzez działanie na przecięciu mediów, malarstwa, rzeźby oraz tkaniny.
Prace Edwarda Barana poprzez swoją formę zadają pytanie o charakter materii, na przecięciu bytu i niebytu, tym samym konfrontując odbiorcę z ciągle zmieniającymi się zasadami percepcji. Fragmenty onirycznych nici i strzępki rozdartego papieru przedstawiają egzystencjalny chaos, którego opanowanie wymaga zarówno ingerencji artysty jak i oglądającego. Papier pakowy, klejony, namaczany, rozdzierany, a następnie łączony przy pomocy cienkich nitek stanowi szkielet dla swobodnie nakładanej farby. Delikatne i abstrakcyjne prace zawierają w sobie ładunek poetyckiej ekspresji opowiadającej o problemach egzystencji w świecie podlegającym brutalnemu i powolnemu prawu entropii.
Prace Edwarda Barana znajdują się w kolekcjach: Musée des Tapisseries w Aix-en-Provence, Musée des Beaux-Arts et Musée Jean-Lurçat et de la Tapisserie Contemporaine w Angers, Musée des Beaux-Arts w Nantes, Kunstindustrie Museum w Oslo, Fonds National d’Art Contemporain w Paryżu, Fonds Régional d’Art. Contemporain des Pays de la Loire, Mobilier National w Paryżu, Musée d’Art Moderne et Contemporain w Nicei, Muzeum Narodowego w Warszawie.
